Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ լոխ•պել 

Ստուգաբանություն

խմբագրել
  1. Մոկս՝ կաշին քերթել, մորթը ամբողջովին հանել ◆ Ոչխարը լոպկեցին (Հրաչյա Աճառյան)
  2. քերծել, պլոկել ◆ Պերանսըվեր ինգամ, թաքյարը ոտիս կաշին լոխպեց: ՄԱս ◆ Թագոն ուր հիրես լոպկեր էր։ Աշոտ Հովհաննիսյան ◆ Շատ որ կը լարեր, ուրան փաճեք կը լըոպկեր: Սասնա ծռեր
  3. քերծվել, պլոկվել ◆ Դավիթ ձեռներ թալեց, առավ պատեր, լոխպրտավ: Սասնա ծռեր
  4. կողոպտել, թալանել ◆ Կը կա, կը թալնը, կը լոխպը, կը տանը։ Սասնա ծռեր ◆ Հայ-հարայ, խոսեք, տունս լոխպեցին տարան։ ՄԱս ◆ Մեր խաթուն կյողեր լոպկեցին: ԱՏՍ ◆ Կոզբադին վանքը լուպկից: Սասնա ծռեր ◆ Վանքը լողպրտեցին, բիթոն ինչ կըեր, առըն գացըն։ Սասնա ծռեր
  5. Նոր Բայազետ, Մուշ, Ալաշկերտ, Խիան՝ քաշել-պոկել ◆ Պառավ, դո՞ր գուգաս, քո ծամեր քո գլխու վրեն հիմի կը լոպկեմ: Ահ ◆ Զիմ մուրուք կը լոպկին: Սասնա ծռեր
  6. Մուշ, Վան, Մոկս՝ պտուղները լրիվ հավաքելով ծառը մերկացնել
  7. Մուշ, Վան՝ ծառի կեղևը հանել, միրգը կճպել
  8. Նոր Բայազետ, Մուշ՝ փետրահան անել ◆ (Տղեն) ճետ մե կը լոպկե: (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ)
  9. Մուշ, Բաղեշ՝ կրակով կամ եռացող ջրով մաշկը այրել

Արտահայտություններ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել
  • Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։