Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [lut͡sɛljutʰˈjun]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ լու•ծե•լի•ութ•յուն 

Ստուգաբանություն

խմբագրել

Գոյական

  1. լուծելի լինելը
  2. լուծվելու աստիճանը՝ հատկությունը ◆ Շաքարի լուծելիությունը բարձր է։ ◆ Նոր նաիրիտը ունի մեծ երկարակեցություն, լուծելիության բարձր աստիճան։ (Մամուլ)

Հոմանիշներ

խմբագրել
  1. լուծականություն, լուծունակություն, լուծունություն
  2. տարրալուծելիութույն

Արտահայտություններ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել