լուծիչ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [luˈt͡sit͡ʃʰ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ լու•ծիչ
Ստուգաբանություն
խմբագրելԳոյական
Ածական
- լուծող ◆ Վաղուց ի վեր հայտնի լուծիչները՝ բենզոլը, բևեկնայուղը օժտված են մաշկն ուժեղ գրգռելու հատկությամբ:(Մամուլ)
- սպեղանի, խյուս և այլն, որ դնում են մարմնի վրա՝ մորթի տակ հավաքված հյութը լուծելու և ներծծելու համար
- տե՛ս լուծողական
- (կենսք․) օրգանական կամ անօրգանական կամ դրանց խառնուրդներ, որոնք կիրառվում են տարբեր նյութեր լուծելու համար
- (դղբն․) լուծույթի բաղադրության պարտադիր բաղադրատարր, որով լուծույթները դասակարգվում Են ջրային, սպիրտային, յուղային, համակցված (ջրասպիրտային, սպիրտաջրային) և այլ (ոչ ջրային) տեսակների
Հոմանիշներ
խմբագրելԱրտահայտություններ
խմբագրելԲաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ | |
|
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Ա․Ա․ Սիմոնյան, Ա․Ա․ Գալոյան, Ռուսերեն-հայերեն կենսաքիմիական բացատրական բառարան, Երևան, «ՀՀ ԳԱԱ «Գիտություն» հրատարակչություն», 1997 — 428 էջ։
- Է․Ս․Գաբրիելյան, Ա․Վ․Սեդրակյան, Դեղաբանական ու դեղագիտական տերմինների ռուսերեն-հայերեն-անգլերեն բացատրական բառարան, Երևան, «ՀՀ ԳԱԱ «Գիտություն» հրատարակչություն», 2010 — 116 էջ։