լուսակարոտ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [lusɑkɑˈɾɔt]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ լու•սա•կա•րոտ
Ստուգաբանություն խմբագրել
Ածական
- լույսի կաչոտ, որտեղ լույս չկա կամ աղոտ է ◆ Դեռ չգրված կույս երգեր հոն կը բզզան անհամբեր, ինչպես քնքուշ և խլրտուն բոժոժնեուն մեջ ոսկյա լուսակարոտ թիթեռներ։ (Դանիել Վարուժան)
- լուսավորության, քաղաքակրթության կարոտ, լուսաբաղձ (փխբ․)
Հոմանիշներ խմբագրել
- տե՛ս լուսաբաղձ
Արտահայտություններ խմբագրել
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։