լսափողակ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [lsɑpʰɔˈʁɑk]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ լը•սա•փո•ղակ
Ստուգաբանություն խմբագրել
Գոյական
- փողի՝ խողովակի ձևով բժշկական գործիք՝ թոքերը և սիրտը լսելու համար (ստետոսկոպ) ◆ Նա վերցրեց հեռախոսի լսափողի ու զանգ տվեց։ Սերո Խանզադյան ◆ Աղախինը շատ հանգիստ տոնով ասում է լսափողի միջից։ (Գարեգին Սևունց) ◆ Անցյալին պարզված դու մեր լսափող: Պարույր Սևակ
Հոմանիշներ խմբագրել
- (բժշկ․) լսակ, լսափող, ընկալուչ (բժշկական գործիք՝ թոքերը և սիրտը լսելու համար)
Արտահայտություններ խմբագրել
Բաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ խմբագրել
Թարգմանություն
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։