լսելիք
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [lsɛˈlikʰ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ լը•սե•լիք
Ստուգաբանություն
խմբագրելԳոյական
- հինգ զգայարաններից մեկը, որով ձայնը հասնում է մեր գիտակցության, լսելու գործարանը ◆ Աղջկա լսելիքը ենթարկել է անախորժ փորձության։ (Նաիրի Զարյան)
- ականջ ◆ Նախասենյակում թաքնված դևը յուր լսելիքը ավելի մոտեցրեց դռանը։ (Րաֆֆի)
- լսողություն, ունկնդրություն
Հոմանիշներ
խմբագրել- ունկն լսարան լսելիք (մարդու և ողնաշարավոր կենդանիների լսողության և հավասարակշռության գործարան)
- լսելություն (լսելիքի սրություն՝ նրբություն)
Արտահայտություններ
խմբագրել- լսելիք լինել՝ դառնալ - լսողությունը լարել, ամբողջ ուշադրությունը ուղղել ձայնի կողմը, ականջները սրել ◆ Խեղճ օրիորդը ամբողջ մարմնով լսելիք էր դարձել, բայց ոչինչ չէր լսվում։ (Րաֆֆի)
- լսելիքը լարել - նույնն է՝ լսելիք դառնալ
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։