խաբրաբեր

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ խաբ•րա•բեր 

1. Մոկս՝ լրաբեր, լուր բերող ◆ Խաբրաբեր ծիծեռնակ կը մտներ տանտուն, կելներ անխեղ հմեն իրիկուն, կուկեր էրտիսի վեռեն, կը կչկչեր։ (Գարեգին Սրվանձտյան) ◆ Խաբրաբիր իկիր ի, ուռուս կըկա։ (Ակսել Բակունց) ◆ Էդ զոշունը էնպեստ ջարդեցին, որ խաբրաբեր կտրեցին։ Սասնա ծռեր
2. Վան՝ բույս, որի սպիտակ մազանման սերմերը թեթև քամուց տարածվում են ամեն կողմ և, ըստ ժողովրդական հավատալիքի, լուր են բերում հարազատներից ◆ Մենք ինոր խետ քյուշտիկ չեմք կպնե, թե որ փչի՝ չոր խապրապերի պեսաշխրե աշխար կը թռնեմք ։ (Տևկանց)

Աղբյուրներ

• Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։