խաժաերանգ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [χɑʒɑɛɾɑŋɡ]
վանկեր՝ խա•ժա•ե•րանգ
Բառակազմություն խմբագրել
Ածական
- (նորբ․) (բնստ․) խաժ (կապտականաչ) գույն ունեցող ◆ Գարնանային արեգակը աստղնացել, խորուսուզվել խաժաերանգ աչքերի մեջ, Անդ լուսատու բիբ էր դարձել։ -Մետաքսե
Թարգմանություն
Աղբյուրներ խմբագրել
- Սեդա Էլոյան, Արդի հայերենի նորաբանությունների բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «Հայաստան», 2002 — 492 էջ։