խաժակ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [χɑˈʒɑk]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ խա•ժակ
Ստուգաբանություն խմբագրել
Գոյական
- խաժագույն աչք։ ◆ Սանդուզներեն վերնատան վար կիջներ կին մը խաժակ: (Դանիել Վարուժան)
- նույնն է՝ խաժակն ◆ Ժայռի շուքին տակ գտան խոտին ծաղիկ ու բաժակ և երբեմնի անկենդան Քարն ալ ժպտուն ու խաժակ: (Միսաք Մեծարենց)
Հոմանիշներ խմբագրել
Արտահայտություններ խմբագրել
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։