խախուտ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [χɑˈχut]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ խախուտ
վանկեր՝ խա•խուտ
Ստուգաբանություն խմբագրել
Թերևս բնիկ հնդեվրոպական՝ կրկնավոր *khə-khud-` *(s)keud- «նետել, շտապել, նետվել» արմատից. հմմտ. հին հնդկերեն kodati «քշում է», հին անգլերեն scēoton «նետել, հրել», հին վերին գերմաներեն sciozan «նետել, արագացնելով շարժել»։
Ածական
- անհաստատ, ոչ ամուր, ոչ հաստատուն, խարխուլ, քանդվելու՝ փլուզելու՝ ընկնելու ենթակա ◆ Խախուտ շենք՝ կամուրջ՝ քար։
- թույլ, ոչ ամրակազմ, տկար ◆ Խախուտ առողջություն։
- նկայուն, ոչ հարատևող, որ հեշտությամբ կարող է խախտվել ◆ Խախուտ կապ՝ բարեկամության։
- (փխբ․) ոչ համոզիչ, ոչ բավականաչափ հիմնավորված ◆ Խախուտ փաստարկ՝ առարկություն։
- (փխբ․) անհաստատ, երերուն ◆ Խախուտ դիրք։
Հոմանիշներ խմբագրել
- անհաստատ
Արտահայտություններ խմբագրել
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։