խակ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [χɑk]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ խակ
վանկեր՝ խակ
Ստուգաբանություն
խմբագրելԾագումն անհայտ է։
Ածական
- զհասած, տհաս ◆ Հիմա նռները խակ են, դեռ ուտել չի լինի։ Սերո Խանզադյան
- (փխբ․) չափահասության հասակին չհասած, դեռահաս, դեռատի, անչափահաս ◆ Առնում է գերանդին և սկսում է կատաղաբար հնձել… տակավին խակ արտերը։ (Ավետիք Իսահակյան)
- (փխբ․) մտավորապես անղարգացած, անփորձ, անհմուտ ◆ Էս խակ տղան էլ գլխից էս տեսակ բաներ է հանել։ Հովհաննես Թումանյան
- (փխբ․) լավ չմտածված, չկշռադատված։ ◆ Լավ է բոլորովին տգետ հիմարը, քանց կիսաուսում խակ իմաստունը։ (Ջիվանի)
- (փխբ․) ձևավորված, անորոշ։ ◆ ինչ որ խակ վրդովմունք կար, վեճի համար չհասունացած ◆ Խակ ու տղայական խորհուրդները միայն աղետ են բերում։ Սերո Խանզադյան ◆ Եվ մենք ինքներս էլ շատ խակ վարվեցանք, որ սուսիկ-փուսիկ թաղեցինք նրան։ Շեքսպիր
Հոմանիշներ
խմբագրել- տհաս, ազոխ, անհասուն, անհաս, թերահաս, կանաչ (ժղ․), (հին) անտի, ժաժ, (գվռ․) ժուռ, ճիռն, թթու, խուզ, խոզ, կապարուկ
- (խոհր․) տե՛ս ազոխ, չհասած
Արտահայտություններ
խմբագրելԲաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Սերգեյ Ավագյան, Հայերեն-անգլերեն-ռուսերեն խոհարարական բացատրական բառարան, Երևան, «ԴԱԼԼ», 2009 — 240 էջ։