խան
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [χɑn]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ խան
խան1
խմբագրելՍտուգաբանություն
խմբագրել< хан < թուրք․ խաքանից՝ միապետ, իշխող
Գոյական
խմբագրել- տե՛ս ափսե
- տե՛ս սկուտեղ
- (հնց․) կլոր կամ քառանկյունի փայտե աման՝ ցորեն և այլ հացահատիկներ չափոլու համար
Հոմանիշներ
խմբագրել- տե՛ս ափսե
- տե՛ս սկուտեղ
Արտահայտություններ
խմբագրելԲաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ | |
|
խան2
խմբագրելՍտուգաբանություն
խմբագրելՓոխառություն՝ միջին պարսկերեն xān:
Գոյական
խմբագրել- տե՛ս իջևան
խան3
խմբագրելՍտուգաբանություն
խմբագրելՓոխառություն թյուրք-թաթարական աղբյուրից. հմմտ. թաթարերեն, ույղուրերեն qan, այլև՝ պարսկերեն xan:
Գոյական
խմբագրել- ավատական իշխանների, կառավարիչների, ինքնակալի տիտղոս միջնադարյան Արևելքում, ինչպես և այդ տիտղոսը կրող անձը
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Ռ․ Ա․ Վարդանյան, Պատմական իրադարձությունների տերմինների համառոտ բառարան, Վանաձոր, 2007 — 113 էջ։