խանգալ
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ խան•գալ
- Պապեն, Կարին՝ ◆ Բութ մատի և ցուցամատի վրա ութ թվանշանի ձևով փաթաթված թել ։ Ոչխարի՝ այծի երկարած աճած, բուրդ, մազ։ Կանացի մի տեսակ զարդ։
Արտահայտություններ
խմբագրելԱղբյուրներ
խմբագրել- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։