Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ խան•դոտ

Ստուգաբանություն

խանդի զգացում ունեցող, հեշտությամբ խանդի ազդեցության ենթարկվող։ 2. Սիրածի նկատմամբ կասկածամիտ ◆ Խանդոտ տղամարդը ծածուկ կամ հայտնի սպանում է կնոջը։ (Րաֆֆի) ◆ Ու խանդոտ մի բոց արքերին` նայեց նորից Իվանը։ Եղիշե Չարենց ◆ Կանացի հայացքը խանդոտ հուզում է մեղքով խաղաղ սրտերը։ Հովհաննես Թումանյան ◆ Օր մը նամակ մը տվավ ինձի այն անդիմադրելի ու խանդոտ լեզվով գրված։ (Գրիգոր Զոհրապ)

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։