խանչալ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [χɑnˈt͡ʃʰɑl]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ խանչալ
վանկեր՝ խան•չալ
Ստուգաբանություն
խմբագրելՓոխառություն իրանական աղբյուրից. հմմտ. միջին պարսկերեն, պարսկերեն خنجر (xanjar), մանիքեական պարթևերեն xnjyr/hynjyr (xenjer/henjer)
Գոյական
- տե՛ս դաշույն ◆ Հավաքվում են խանչալով, թրով, թվանքով։ Հովհաննես Թումանյան
Հոմանիշներ
խմբագրել- դաշույն, դաշնակ
Արտահայտություններ
խմբագրել- խանչալի քարը վեր ընկնել– արժանապատմությունը վիրավորել ◆ Դե լավ հա… հո խանչալդ վեր չընկավ։ (Ակսել Բակունց)
- խանչալով խոսել– սպառնասկան տոնո խոսել, սպառնալ
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։