խաշապ
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ խա•շապ
- Թբիլիսի՝ խաշ դնող
- մորթած անասունների ոտ՝ գլուխ՝ փորոտիք ծախող (խաշի համար) ◆ Օչխարի գլուխ կա խաշապնի մոդ, մե աբասի արժե (Խաթաբալա)
Արտահայտություններ
խմբագրելԱղբյուրներ
խմբագրել- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։