խաշապան
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ խա•շա•պան
- խաշ դնող
- մորթած անասունների ոտ, գլուխ, փորոտիք ծախող (խաշի համար) ◆ Օչխրի գլուխ կա խաշապանի մոդ, մե աբասի արժե (Խաթ.):
Արտահայտություններ խմբագրել
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ խա•շա•պան
- Արարատյան՝ խաշնարած, հովիվ ◆ Նրա տարած բարին էնքան էր ըլում, որ մինչև ետին խաշապան կշտանում էր (ԽԱ)։
Արտահայտություններ խմբագրել
Աղբյուրներ խմբագրել
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։