խաջիլ
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [χɑˈd͡ʒil]
վանկեր՝ խա•ջիլ
- Արարատյան՝ գործ է ածվում * խաջիլ ըլնել կապակցության մեջ. Խափանվել, գլուխ չգալ, խանգարվել ◆ Հարսանիքը խաջիլ էլավ։ Ել
Արտահայտություններ խմբագրել
Աղբյուրներ խմբագրել
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։