խառախուռա
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [χɑrɑχuˈrɑ]
վանկեր՝ խա•ռա•խու•ռա
- Վան՝ լավ ու վատ, պիտամնի ու անպետք իրերի խառնակույտ ◆ Խնդրում եմ շատ խառա-խուռա բաներ չբերի իրա հետ։ (Խաթաբալա)
- Բալու՝ տե՛ս ղառաղուռա 2 նշան
- Ղարաբաղ՝ անպետք, ոչ պիտանի ◆ Լավերը քնացին կորան, մընաց էս տակե խառախուռան: (Ձեռագիր)
Արտահայտություններ խմբագրել
Աղբյուրներ խմբագրել
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։