խառնարան
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [χɑrnɑˈɾɑn]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ խառ•նա•րան
Ստուգաբանություն
խմբագրելԳոյական
- հրաբխային լեռան գագաթի բացվածք, որտեղից ժայթքում է լավան ◆ Վեզուվի խառնարանից անընդհատ ծուխ ու գոլորշի է բարձրանում։
- (փխբ․) իրադարձությունների՝ դեպքերի՝ բախումների այն տեղը, որտեղ բուռն կերպով է տեղի ունենում մի բան
- երկու գետերի կամ հոսող այլ ջրերի միմյանց խառնվելու տեղը ◆ Արփիկը չէր զգում, որ մոտ էր գտնվում Քասախի ու Շաղվերդի խառնարանին: Անահիտ Սեկոյան
- վայր, ուր միմյանց հետ խառնված են տարբեր երևույթներ՝ առարկաներ ◆ Չէինք տարբերվում վայրի գազանից ահի ու արյան այդ խառնարանում: Եղիշե Չարենց
- մարտերի ամենաեռուն ու թեժ վայրը ◆ Եռում էին պատերազմի խառնարաններում: Սերո Խանզադյան ◆ Ու կանգնել եմ ես՝ ու գլուխս տոթ խառնարաններում անցած ու գալիք անթիվ օրերի։ Եղիշե Չարենց
Հոմանիշներ
խմբագրել- խառնոց
- տե՛ս մարմնարան
Արտահայտություններ
խմբագրելԲաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։