խավարակուռ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [χɑvɑɾɑˈkur]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ խա•վա•րա•կուռ
Ստուգաբանություն
խմբագրելԱծական
- խավարից կռված կերտված բաղադրված, խավարամած, խավարչտին, խիստ խավար ◆ Սև, չորցած մարմին ուներ…աչքերը խավարակուռ գիշերվա նման խոր։ (Վահան Թոթովենց)
- խավարով պատված ◆ Բորբ աչքերով նայում են մեծ, խավարակուռ զանգվածին։ Եղիշե Չարենց ◆ Մթան մեջ խավարակուռ արձանի նման խստորեն նայում էր Տպխիսի արևմտյան սարը։ Դերենիկ Դեմիրճյան
- վիշտ՝ ցասում կուտակված, դաժան ◆ Ու վառվում է խավարակուռ հոգիներում նրանց այնգայթ կետը այն մուգ, որպես հեռու հրաբոսոր մի ճառագայթ։ Եղիշե Չարենց
- խավարամոլ ◆ Միջնադարյան խավարակուռ ոգիները…խեղդեցին քաջարի բասկերի նորանվաճ ինքնավարությունը։ (Ավետիք Իսահակյան)
Հոմանիշներ
խմբագրելԱրտահայտություններ
խմբագրելԲաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ
խմբագրելԹարգմանություն
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։