Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ խա•վա•րա•կուռ 

Ստուգաբանություն

խմբագրել

Ածական

  1. խավարից կռված կերտված բաղադրված, խավարամած, խավարչտին, խիստ խավար ◆ Սև, չորցած մարմին ուներ…աչքերը խավարակուռ գիշերվա նման խոր։ (Վահան Թոթովենց)
  2. խավարով պատված ◆ Բորբ աչքերով նայում են մեծ, խավարակուռ զանգվածին։ Եղիշե Չարենց ◆ Մթան մեջ խավարակուռ արձանի նման խստորեն նայում էր Տպխիսի արևմտյան սարը։ Դերենիկ Դեմիրճյան
  3. վիշտ՝ ցասում կուտակված, դաժան ◆ Ու վառվում է խավարակուռ հոգիներում նրանց այնգայթ կետը այն մուգ, որպես հեռու հրաբոսոր մի ճառագայթ։ Եղիշե Չարենց
  4. խավարամոլ ◆ Միջնադարյան խավարակուռ ոգիները…խեղդեցին քաջարի բասկերի նորանվաճ ինքնավարությունը։ (Ավետիք Իսահակյան)

Հոմանիշներ

խմբագրել

Արտահայտություններ

խմբագրել

Թարգմանություններ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել