խավարչտին
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [χɑvɑɾt͡ʃʰˈtin]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ խա•վար•չը•տին
Ստուգաբանություն խմբագրել
Ածական
- շատ խավար, խավարամած ◆ Մեր առջև ձորն է թշշում խավարչտին, Մեր դեմը խաղում կրակի շունչը։ Հովհաննես Թումանյան
- ստոր, նենգ ◆ Խավարչտին ու եղեռական հոգիներ։ Սիամանթո
Հոմանիշներ խմբագրել
- մթամած, մութ, մթին, խավար, խավարակուռ, խավարուն, խավարչուտ, խավարամած, խավարածածկ, խավարասույզ, խավարապատ, մթապատ, խավարամութ, ականակույր, (հզվդ․)՝ խավարահեղց, խավարածոր, խավարանիստ, խավարաքող, խավարազգեստ, խավարազգյաց, խավարազգած, խավարին, մթազգած, նսեմափակ, նսեմապափ
Արտահայտություններ խմբագրել
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։