խարաբա
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [χɑɾɑˈbɑ]
վանկեր՝ խա•րա•բա
- Շիրակ, Ջավախք, Շամախի, Վան, Ուրմիա, Մալաթիա, Ամասիա՝ ավերված, քանդված, փլված ◆ Ատ ղոջա հերկրին մեջ մե հետ ընկած գեղմ յա մե խարաբա ջաղացմ յա մե քանդված հանտեր վանքմ չկա։ (Խաթաբալա)
- Ղարաբաղ, Հավարիկ, Ջավախք՝ ավերակ, փլատակ ◆ Ճամփուն կուշտը կարմրջին քով մե խարաբամ կար։ (Ձեռագիր) ◆ Ասլանը մե խարատիմ դեմ կառնի։ (Ձեռագիր)
Արտահայտություններ
խմբագրել- Խարաբա անել, ավերել
Աղբյուրներ
խմբագրել- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։