Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ խա•րա•յուկ 

  1. Վան՝ փշոտ բույս, որ ծառայում է իբև վառելիք

Արտահայտություններ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել
  • Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։