Հայերեն

  Արտասանություն

ՄՀԱ: [xartoc]

վանկեր՝ խար•տոց 

Ստուգաբանություն

խմբագրել

Գոյական

  1. քերթատամնավոր պողպատի փականագործական ձեռքի գործիք՝ մետաղներ խարտելու՝ խարտոցելու ինչպես և կոտրելու համար ◆ Կովը…դուրս անելով յուր խարտոցի նման լեզուն՝ սկսեց լիզել։ (Րաֆֆի) ◆ Երկաթին քսվող խարտոցի ձայն հանեց։ (Գարեգին Սևունց)
  2. ամեն ինչ մաշող՝ ոչնչացնող առարկա (փխբ․) ◆ Ժամանակի խարտոցը ամեն բան կուտե։ (Ավետիք Իսահակյան)
  3. մարդու ձեռքի՝ զգացմունքների՝ զգայարանների վրա ազդող բան ◆ Նրա ամենօրյա փնթփնթոցն ու անտեղի ամեն բանի վրա խոսելը խարտոց էր տան անդամների ականջներին։
  4. նրա լեզուն մի անտանելի խարտոց էր մարդու համար

Հոմանիշներ

խմբագրել
  1. խարտիչ, քերոց, քարթեխ (քերթատամնավոր փականագործական ձեռքի գործիք) (հնց․)
  2. դակուր (մեծ ատամներով ձեռքի գործիք)

Արտահայտություններ

խմբագրել