խեթել

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [χɛˈtʰɛl]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ խե•թել 

Ստուգաբանություն

1. Խեթել 1. Արարատյան՝ Մուշ՝ Վան՝ և այլն։ Խայթել, կծել։ ◆ Ես էս Ստամպոել քաղաք իսկի չեմ սիրե, իսոնք տղեզ ունեն, մարդ կը խեթեն (Ձ)։ ◆ Մե սև օձմ դառնայի, մտնեի ատ կարմիր օդան ու բիթունին տեղոց տեղ խեթեի ։ (Խաթաբալա)

2. Զեյթուն՝ Խրել, խոթել, կոխել:◆ Դանակը փորդ կխեթեմ (ԱՃ.):

3. Արարատյան՝ Կարին՝ Կասկածոտ՝ ծուռ՝ անբարյացակամ նայել։

4. Մոկս՝ Չարչարել։

1. Խեթել 2. Տարենտե՝ նախշել:◆ Գաթան խեթեցի՞ր (ԱՃ.) :

Գոյական

1. խեթ նայել, հայացքով սաստել ◆ Զինվորները Պիեռի վրա խեթելով՝ կրակ վառեցին։ Թարգմ ◆ Շքախմբից մեկը ձին խեթեց, մոտեցավ դարբասին։ Դերենիկ Դեմիրճյան
2. բզել, մշտել ◆ Սկսում է մեղմիկ խեթել նրա կողը։ (Րաֆֆի)
3. խայթել, կծել ◆ Հանց որ իժ օձ կխեթե: (Ավետիք Իսահակյան)
4. (փխբ․) վիրավորանք հասցնել՝ կոպտել ◆ Ետ քաշվիր, անասուն, խեթեց Արտակ Ռշտունին ծերունուն։ Դերենիկ Դեմիրճյան
5. տե՝ս խթել

Հոմանիշներ

1. խոժոռել, խեթ աչքով նայել, խեթ նայել, խոռ նայել, խեթ աչքով տալ, խեթ խեթ նայել, մտիկ տալ, թարսբ (աչքով) նայել
2. խեթմթել

Արտահայտություններ

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ

Թարգմանություն

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։