խելագար
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [χɛlɑˈɡɑɾ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ խե•լա•գար
Ստուգաբանություն
խմբագրելԳոյական
- հոգեկան հիվանդությամբ տառապող անձ, հոգեկան հիվանդ ◆ Նրան սեղմեցի կրծքիս և խելագարի նման դուրս փախա։ (Մուրացան)
Ածական
- խելագարված, խելագարությամբ հիվանդացած ◆ Այդ խելագար կինը հաճախ հայտնվում էր ամայի փողոցներում՝ կրկնում էր միևնույն խոսքերը։
- խելագարություն արտահայտող ◆ Փառանձեմը խելագար հայացքը գամեց Վասակի աչքերի մեջ։ Դերենիկ Դեմիրճյան ◆ Ու հարձակվեցին խելագար, անհագ վրեժի կրքով։ Դերենիկ Դեմիրճյան
- հոգեկան հիվանդին հատուկ ◆ Խելագար համառությամբ շարունակաեց Անուշը։ (Նաիրի Զարյան)
- փխբ․ ոգեվորված, ներշնչված ◆ Եվ աչքերս նորից հառում եմ դեպի ամբոխները խելագարված:
- փխբ․ անմիտ, չկշռադատված հիմար ◆ Խելագար քաղաքականություն։ (Մամուլ)
- փխբ․ կատաղի, մոլեգին
- վարար, առատորեն ◆ Ու չի դադարում երգի հետ վարար կախեթի գինին խելագառ հոսել։ Հովհաննես Թումանյան
- (հզվդ․) ուր կամ երբ խելահեղ գործեր են կատարվում ◆ Ոչնչացնելու որ լիներ, երեկ կոչնչացներ, փախցրեց խելագառ ժամը։ Դերենիկ Դեմիրճյան
- անհավասարակշիռ, թեթևամիտ (մարդ)
- կատաղի, արագընթաց ◆ Գեղջկուհիները խելագար թափով վազեցին ետևից։ Դերենիկ Դեմիրճյան ◆ Եվ խելագար կոտորում են մարդիկ իրար։ (Ավետիք Իսահակյան)
- աղմուկ՝ ժխոր բարձրացնող անձ
Հոմանիշներ
խմբագրել- խելագար, խենթ, խելառ, խև, խելացնոր, խելահեղ, ցնորամիտ, ցնորված, ցնդած, խախտված, խելազուրկ, խելաթափ, ապուշ, հիմար, մտագար, աննորմալ, դիվահար, պել (արևմտհ․), գիժ (ժղ․), (հնց․)՝ բախուկ, բախած, աղվաղ, խելատար, խելար, մտաբախ, մտակորույս, մտազուրկ, մտաթափ, մտացնոր, սնամիտ, ցնորակոծ, խոլամիտ, խոլ, խոլական, ցնորատես, վարսամնահար, ուշացնոր, խելաժետ, խելաշուրջ, արտախելք, իմաստասպառ, (գվռ․)՝ ծուռ, մորուս, մունչ, խելռաթափ, խելռտուկ, խելռուկ, խշլապատի, բժժած, շեթ, շիդար, ծալքը պակաս, աստված խելքը առել է, աստծու թակած, խելքը տարված, խելքը թռած, խելքը ուրիշի տանը, տախտակը պակաս
- տե՛ս անմիտ
Արտահայտություններ
խմբագրել| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։