խելադա
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [χɛlɑˈdɑ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ խե•լա•դա
Ստուգաբանություն խմբագրել
ԽԵԼԱԴԱ, Թբիլիսի՝ Երկար վզով սափորաձև կավե փոքր կուժ։ ◆ Ասում իմ վմերցնի ջրի խելադեն գլխին շպրտիմ (Թաթ.)։ ◆ Խելադա, քեզ եմ ասում, կու՛ժ, դուն իմացի (ԳՏԱ)։
Գոյական
- () սափորաձև փոքրիկ կուժ, կուլա, դորակ ◆ Վերցրեց խելադան և սկսեց երեսը լվանալ։ Ընտիր էջեր
Հոմանիշներ խմբագրել
Արտահայտություններ խմբագրել
Տե՛ս *Կուժ քեզ ասում, կուլա դու իմացիր։
| Բաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ խմբագրել
Թարգմանություն
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։