Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ խելակորոյս

վանկեր՝ խե•լա•կո•րույս 

Ստուգաբանություն

խմբագրել

Ածական

  1. խելքը կորցրած՝ խելքը գցած ◆ Աչքիս լույսը թող խավարի…խելակորույս թափառեմ սար ու ձոր։ (Միքայել Մանվելյան)
  2. տագնապահար, խելահեղ դարձաց ◆ Խելակորույս այծյամը բնազդով գնաց վտանգն ու մխվեց տեղը։ ◆ Մայրը խելակորույս իսկույն ևեթ վրա թռավ կատաղի։ Հովհաննես Թումանյան
  3. սրընթաց, կատաղորեն ◆ Ալեքսանյանը…գնում էր խելակորույս արագությամբ։ (Բոգդան Վերդյան) ◆ (Շունը) խելակորույս սլացել էր Օհան ամու մոտ։ (Ավետիք Իսահակյան)
Արտասանություն
խմբագրել
  1. խելագարություն արտահայտող ◆ Խելակորույս քո տեսքով ո՞նց չատեցիր դու մահին։ Եղիշե Չարենց
  2. փխբ․ մոլեգին, կատաղի ◆ Իզաբելլան շարունակեց խռովահույզ, ալեկոծ ու խելակորույս պարը արևի ծագման։ (Վահան Թոթովենց)

Հոմանիշներ

խմբագրել
  1. խելագար

Արտահայտություններ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել