Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ խե•լը•ռել

Նոր Բայազետ, Պոլիս, Կարին, Խարբերդ, Սեբաստիա, Ալաշկերտ, Վան, Կեսարիա, Բալու, Համշեն, Տրապիզոն՝ խենթանալ, գժվել, խելագարվել ◆ Ամիսմ էրկուս կանցնի չի անցնի, աս տղան խելըռի կը։ Ահ
գժությունը բռնել ◆ Եզը գինին կըխմե, կը խելըռի, կը ցատկըտե ու կիյնա կը պառկի։ (Գարեգին Սրվանձտյան) ◆ Այ մարդ, խելըռա՞ր, ի՞նչ էղար։ Ահ ◆ Խելըռիցավ՝ դուն նիրար օնցուց։ (Ձեռագիր) ◆ Հարսը խելռել է, իստակ կապելու է դառել։ (Ջավախեցի)
Ալաշկերտ, Խլաթ, Խարբերդ, Սասուն, Սեբաստիա, Վան՝ ուշագնաց լինել, ուշաթափվել, նվաղել, մարել
Սեբաստիա՝ (փխբ․) մեկին շատ սիրել, մի բան շատ ախորժել՝ դուրը գալ
Ակն՝ քունը հաղթել, չկարողանալ սթափվել

Աղբյուրներ

Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։