խեղանդամ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [χɛʁɑnˈdɑm]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ խե•ղան•դամ
Ստուգաբանություն խմբագրել
Ածական
- մարմնական պակասություն ունեցող (մարդ․), հաշմանդամ ◆ Դրանք բոորը բոկոտն խեղանդամ մուրացկաններ էին։ (Գարեգին Սևունց) ◆ Տկար խեղանդամի դիմացը կանգնելով տնազ արի։ (Ջիվանի)
- փխբ․ աղճատված, աղավաղված, եղծված, պակասավոր ◆ Խեղանդամ հանգ։ ◆ Խեղանդամ բնագիր։
Հոմանիշներ խմբագրել
- հաշմանդամ
Արտահայտություններ խմբագրել
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։