խեղկատակ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [χɛʁkɑˈtɑk]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ խեղ•կա•տակ
Ստուգաբանություն
խմբագրելԳոյական
- խալատում կամ բարձր իշխանական տներում ծառայող անձ, որի պարտականությունն Էր զվարճալի խոսքերով, կատակախոսություններով, սրամտություններով և այլն (պատմ․) ◆ Խնդրում եմ քեռի, մի ուսուցիչ պահիր, որ քո խեղկատակին սուր խոսել սովորեցնի։ Շեքսպիր
- ծիծաղաշարժ արարքներով զվարճացնել իր տերերին կամ նրանց շրջապատի մարդկանց ու հյուրերին, ծաղրածու
- կրկեսում կամ լարախաղացության ընթացքում զվարճալի խոսքերով, սրամտություններով կամ ծիծաղ առաջացնող շարժումներով հանդիսականներին ուրախացնող խայտաճամուկ անճոռնի հագուստով անձ ◆ Ապագա Բառնայը դարձավ կրկեսային խեղկատակ։ (Շիրվանզադե)
- հին կատակերգություններում ծիծաղաշարժ անձ, հերոս ◆ Դու խեղկատակի դեր էիր խաղում։ Հովհաննես Թումանյան ◆ Դռների մեջ երևաց խայտաճամուկ հագուստով, արագագաթ գլխարկով գրիմ արած խեղկատակը: (Գարեգին Սևունց)
- անձ, որ ուրիշներին զվարճացնելու նպատակով կոտրատվում Է, զվարճախոսում, ծաղրածություն անում (խսկց․) ◆ -Տո Մարտո, քու տունը չքանդվի, տո մասխարա…Ամբողջ սրահը սկսեց հռհռալ։ Տո զարկե՛ք էդ խեղկատակին: Հովհաննես Թումանյան
Ածական
- թեթևսոլիկ, անլուրջ, թեթևամիտ (անձ) (խսկց․)
- տե՛ս խեղկատակային ◆ Բաայց ինչո՞ւ հանկարծ, էլեգիական երգի փոխարեն մեջս մի խեղկատակ քրքիջ, խլրտում է ինչպես մի աներես տղա։ Եղիշե Չարենց
- միջնադարյան պալատական կամ ժողովրդական հանդիսությունների մասնակից, պայաց
- անկայուն ◆ Խեղկատակ բախտը կուտա չուզողին։ Լևոն Շանթ
Հոմանիշներ
խմբագրել- ծաղրածու (պատմ․), միմոս, հտպիտ, ծաղրարար
- ծաղրածու, սլխտի (գվռ․), շուն խաղացնող
- միմոս
- տե՛ս թեթևսոլիկ, թեթևամիտ
Արտահայտություններ
խմբագրել| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Սիլվա Պապիկյան, Թատերագիտական և կինեմատոգրաֆիական տերմինների համառոտ բառարան, Երևան, «Էդիթ Պրինտ հրատարակչություն», 2015 — 128 էջ։