խենեշ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [χɛˈnɛʃ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ խէնեշ
վանկեր՝ խե•նեշ
Ստուգաբանություն խմբագրել
- ԽԵՆԵՇ¹ Կարին՝ 1. Թափթփված, անշնորհք(կին)։ ◆ Արամին կնիկը շատ խենեշ է, տունը տեղը աղտոտ, թափթփված կպայե (Ձ)։
Խենթ, խելառ։ Խենեշ տղա։
ԽԵՆԵՇ², Խտջ. Փայտե, որի վրա դնում են ձողը` պատ շարելու համար։
Ածական
- հեշտամոլ, ցանկամոլ, վավաշոտ ◆ Գիշերը մութին եկեք, - ասավ խենեշ թուրքը։ Գրքերից
- ցոփ, մեխկ ◆ Խենեշ վարք ու բարք։
- գարշանք առաջացնող՝ պատճառող, գարշելի, գազրելի, նողկալի ◆ Խառնակեցիկ աղջիկներ անցորդին առջև կպարզեն իրենց խենեշ և լպիրշ նայվածքը։ Լևոն Բաշալյան ◆ Վճռել է նա տանել խենեշ երազն ի կատար։ (Նաիրի Զարյան)
- կատաղություն՝ մոլթւոյւն արտահայտող ◆ Չարագործի խենեշ նայվածքով շանթահարելուց հետո…իրեն դուրս գցեց կուպեից։ (Վահրամ Փափազյան)
Հոմանիշներ խմբագրել
- ցոփ
- մեղկ
- հեշտամոլ
- ցանկամոլ
- նողկալի
- կատաղի
- մոլի
- լպիրշ
Արտահայտություններ խմբագրել
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։