խեռ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [χɛr]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ խեռ
վանկեր՝ խեռ
Ստուգաբանություն
խմբագրելԲնիկ հնդեվրոպական՝ *khers-` *(s)kerts- «խոտորնակի, լայնակի» ձևից (*(s)ker- «կտրել»). հմմտ. հունարեն καρσιος` «շաղակի, անուղղակի» (Հեսիոքոս), επι-καρσιος՝ «հակառակ, խոտորնակի», լիտվերեն skeẽsas «խոտորնակի, շեղակի», ռուսերեն через «միջով»։
Ածական
- (հնց․) անհնազանդ, սաստի չենթարկվող, ըմբոստ, ապստամբ ◆ Խեռ, անհանադարտ, ապստամբ տղա մըն էր։ Լևոն Բաշալյան ◆ Ժայռերը հավիտենապես պիտի ցցեին հոն իրենց անընկճելի ամբարտակը և կապտեին խեռ տղան։ (Միսաք Մեծարենց)
- անզսպելի, անընկճելի, կատաղի ◆ Քաղաքը դարձել էր խեռ, անընտել և թշնամական։ Զապել Եսայան ◆ Կամուրջներ…որոնք այդ խեռ դիցուհվույն (Եփրատի) ճապուկ մեջքը պարուրող եղան գոտի ալեսանձ։ (Դանիել Վարուժան)
- խենթ, խելագար ◆ Սկսավ ի վերջո խեռ աչքով մը նայել անոր։ «Երևանյան օրեր»
- Վան՝ Բաղեշ՝ 1 Ո Խ, ՔԵՆ։ 2․ Չար նախանձ։
- Պպ․ Հեռու։
- տե՛ս ԽԵՌՆԻԿ
Հոմանիշներ
խմբագրել- անհնազանդ
- ըմբոստ
- ապստամբ
- խենթ
- խելագար
- ոխ
Արտահայտություններ
խմբագրել| Բաղադրյալ բառեր | |
| |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։