խեցատ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [χɛˈt͡sʰɑt]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ խե•ցատ
Ստուգաբանություն
խմբագրելԳոյական
- կոտրած կավե ամանի կտոր ◆ Տանը քրեղան, խեցատ չի թողել…հող է լցրել։ Ստեփան Զորյան
- Արարատյան՝ Գանձակ՝ Թբիլիսի՝ Կարին՝ Խոտուրջուր՝ ԽԵՄԱՏ, Մուշ՝ ԽԵՍԵՆԱԴ, Մուշ՝ Կավե ամանի կոտրած կտոր։ ◆ Վեր ընկնողի անումը խեցատի պես կոտրվում ա։
(ՊՊ)։2․ Կոտրած աման՝ կուժ, որը դեռ կարելի է գործածել։
Հոմանիշներ
խմբագրելԱրտահայտություններ
խմբագրելԲաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ
խմբագրելԹարգմանություն
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։