Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ խե•ցի 

Ստուգաբանություն խմբագրել

Գոյական

  1. կավից պատրաստված անոթ՝ աման ◆ Բեշիրը հրամայեց զորականին ավերել վանքը՝ չթողնելով այդտեղ նույնիսկ խեցիի մի կտոր։ (Մուրացան)
  2. կավե ամանի մի բեկոր՝ խեցատ ◆ Բարեպաշտական աղոթքների տեղ՝ խեցի, քար, կռեթ պետք է նետվեին նրա մարմնի վրա։ Շեքսպիր
  3. արտաքին ականջի կռճկային մասը ◆ Ականջի խեցիները կազմված են մաշկով կատած կռճիկից։ (Դասագիրք)
  4. ոսկրային նյութից կազմված զրահ ◆ Գոտիս քակեցի, գտա անոր մեջ թաքուն ուլունք մ՛ ու խեցի: (Միսաք Մեծարենց) ◆ Ձուկը բերանում բռնած մի խեցի է բերում։ Հովհաննես Թումանյան
  5. (խոհր․) կավից ամանեղեն
  6. (երկրբ․) մի շարք անողնաշարավորներին (փափկամարմիններ, ուսոտանիներ, որոշ հատածոտանիներ և այլն), ինչպես նաև որոշ նախակենդանիներին հատուկ պինդ արտաքին, հազվադեպ՝ ներքին կմախքային գոյացություն

Հոմանիշներ խմբագրել

  1. (նորբ․) խխունջ, խեցենոթ
  2. խեցեպատյան
  3. խեփոր
  4. կոտ
  5. տիփ
  6. խեցատ
  7. խեցեղեն

Արտահայտություններ խմբագրել

Աղբյուրներ խմբագրել

  • Սերգեյ Ավագյան, Հայերեն-անգլերեն-ռուսերեն խոհարարական բացատրական բառարան, Երևան, «ԴԱԼԼ», 2009 — 240 էջ։
  • Հողմիկ Սարգսյան, Ռուզաննա Սարգսյան, Երկրաբանական տերմինների եռալեզու հանրագիտական բառարան, Երևան, «Զանգակ», 2014 — 672 էջ։
  • Ալինա Մուրադյան, Նորածանոթ բառերի բացատրական բառարան (Իմաստասեր Անանիա Շիրակացի համալսարան), Երևան, 2006 — 60 էջ։