Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ խ(ը)ժ•խ(ը)•ժա•վոր 

  1. Վան՝ բորբոքված վերքերով ծածկված (անձ)

Արտահայտություններ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել
  • Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։