խժրիկ
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ խ(ը)ժ•րիկ
Ակն՝
- կլոր՝ տափակ ու ողորկ քար ◆ Երեխաները խժրիկ քարեր են գցում ջրի վրա։ (Ստեփանոս Մալխասյանց)
- գնդաձև կամ ճախարակաձև խաղալիք, որ ինքն իր վրա պտտվելուց բզզոց է հանում, բզզան, շռնչան
Արտահայտություններ խմբագրել
Աղբյուրներ խմբագրել
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։