խիճ

Հայերեն բարբառային բառ

• ՄՀԱ՝ [χit͡ʃ]

վանկեր՝ խիճ 

1. Գավաշ՝ տե՛ս խիժ ◆ Տղեն մնաց վըր ցղին, քանի որ մոր խիճ չի խոսել էնոր բերան։ Սասնա ծռեր
2. (երկրբ․) փուխր խոշորաբեկոր (փսեֆիտային) ապար, որը կազմված է պինդ ապարների համարյա չմշակված սուրանկյուն բեկորներից՝ 10-ից մինչև 100 մմ չափերով
3. (երկրբ․) սովորաբար սուրանկյուն կտորների ձևով նյութ (3 կամ 5 մմ-ից մինչև 150 մմ), որը ստացվել է ապարների փշրումից և հետագա ցրումից կամ ցրումից՝ առանց փշրման

Արտահայտություններ

Թարգմանություն

• ռուսերեն՝ щебень (ru) ‎(ščebenʹ)
• անգլերեն՝ rock debris, break-stone, crushed stone, rubbish, broken-stone

{{trans-bottom}

Աղբյուրներ

• Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։
• Հողմիկ Սարգսյան, Ռուզաննա Սարգսյան, Երկրաբանական տերմինների եռալեզու հանրագիտական բառարան, Երևան, «Զանգակ», 2014 — 672 էջ։