Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ խինդ

Ստուգաբանություն

Բնիկ հնդեվրոպական՝ *k(h)endh- «խնդալ» արմատից. հմմտ. միջին պարսկերեն xandētan «խնդալ», xandak «ժպիտ» (հայ-իրանական զուգաբանություն)։

խնդություն, ուրախություն ◆ Անցած օրեր խինդ ու սեր, Դարձեք իրար հետ եկեք։ Հովհաննես Թումանյան ◆ Կը մարի մեր սրտին խինդն ու տենչանքը։ (Միսաք Մեծարենց) ◆ Կյանքը զարկեց գարնանային խինդով։ (Բոգդան Վերդյան)
պայծառություն, զվարթություն ◆ Հոժարիր կենալ և ապրել այստեղ իբրև մ եր աչքի խինդ ու սփոփանք։ Շեքսպիր ◆ Չնչին մի դեպքից հրճվում է վիշտը և խինդն է լացում։ Շեքսպիր
(փխբ․) ուրախառիթ հանգամանք, ուրախության առարկա

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։