Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ խի•նին

Ստուգաբանություն

< хинин < իսպ․, իտլ․ china < կեչուա լեզվից kinakina արմատ

սպիտակ դառնահամ բյուրեղային փոշի, որ ստացվում է քինայածառի կեղևից և գործածվում է գլխավորապես իբրև հակամալարիական դեղ ◆ Ժպտում էր թունոտ ժպիտով, ասես խինին էր քսված այդ ուռած, թուխ դեմքի վրա։ (Բոգդան Վերդյան) ◆ Այստեղ ուզում եմ Ազադիին խինին սրսկել։ (Գարեգին Սևունց)
(կենսք․) ճնշում է ջերմակարգավորման կենտրոնները, իջեցնում է սրտամկանի գրգռականությունը

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

Հարությունյան Լ․ Վ․, Թանգամյան Տ․Վ, Զավարյան Է․ Լ․ և ուրիշներ, Բուսաբանական տերմինների ռուս-հայերեն բացատրական բառարան, Երևան, ««Հայբուսակ»», 2002 — 272 էջ։
Ա․Ա․ Սիմոնյան, Ա․Ա․ Գալոյան, Ռուսերեն-հայերեն կենսաքիմիական բացատրական բառարան, Երևան, «ՀՀ ԳԱԱ «Գիտություն» հրատարակչություն», 1997 — 428 էջ։