Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ խ(ը)•լել 

Ստուգաբանություն խմբագրել

ԽԼԵԼ, Սեբաստիա՝ Առտիալ՝

  1. Արհեստը կամ որևէ բան շուտ յուրացնել՝ սովորել, ըմբռնել։
  2. Էվերիկ՝ Արժանանալ (պատվի հարգանքի)։

Բայ

  1. որևէ բան մեկի ձեռքից ուժով առնել
  2. մի տեղից որևէ բան վերցնել՝ ձեռքն առնել, որևէ մեկից կամ որևէ տեղից մի բան պոկելով ձեռքն առնել ◆ Սյունից հրացանը խլեց ու դուրս նետվեց։
  3. գրավել, յուրացնել, տիրանալ ◆ Դավադրաբար խլեցին մեր գավառները։
  4. հափշտակել ◆ Եղբոր ունեցվածքը խլեց:
  5. վերցնել, առնել, շորթել, կորզել ◆ Խլում է բանվորից իր օրվա վաստակը։
  6. ուժով ետ քաշել՝ ազատել ◆ Խլեց ձեռքը հանդարտ և դարձյալ հեռացավ։ Հովհաննես Շիրազ
  7. պոկել, դուրս քաշել, հանե ◆ Խլեց կաղնին խոր արմատից։ (Ավետիք Իսահակյան)
  8. (փխբ․) զոհել, զոհ տանել, մեռցնել ◆ Պատերազմը միլիոնավոր կյանքեր խլեց մեզանից։
  9. (փխբ․) վերացնել, ոչնչացնել ◆ Բոցն աչերուս խլեցիր: Պետրոս Դուրյան
  10. (փխբ․) տեղահան անել
  11. (փխբ․) վաստակել, դժվարությամբ ձեռք բերել, նվաճել ◆ Հաղթանակի փառապսակներ խլեց պատերազմի ճակատին վրա։ (Ալեքսանդր Պուշկին)

Հոմանիշներ խմբագրել

Արտահայտություններ խմբագրել

  • Ճնճղուկը խլե կոր, Սբ․ Ասվում է թեժ փռի՝ թոնրի և կամ սրընթաց գետի համար։

Աղբյուրներ խմբագրել