Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ խ(ը)լ•խ(ը)•լալ

Ստուգաբանություն

ԽԼԽԼԱԼ,

Մուշ՝ Ջուրը պղպջակներով բխել։
Պոլիս՝ Մուշ՝ Խարխուլ լինել, քանդվելուն՝ փլչելուն ենթակա լինել։ ◆ Պատը կը խլխլա, փլի պիտի։ (Հրաչյա Աճառյան)
Խոտուրջուր՝ Մալաթիա՝ Որևէ բան թույլ կապված լինել, շարժվել, երերալ։ ◆ Ատամը կը խլխլա։ (Թորգոմ Գևորգյան) ◆ Ամուր կապա, խլխլա ոչ։ (Ձեռագիր)
Համշեն՝ Վրան լայն գալ (հագուստի մասին)։ ◆ Ֆիսթոնը վըրըն խլխլա գու։ (Ձեռագիր)
Համշեն՝ Գիրությունից մարմնի մասերը շարժվել։
Պապեն՝ Ոզմ՝ Դանդաղ ու թույլ ծամելով անախորժակ ուտել (հիվանդ մարդու և անասունի մասին)։ ◆ Հիվանդ եզը հազիվ խլխլում է խոտը։
Սեբաստիա՝ Մարմնի վրա ոջիլ կամ լու շարժվել և եռք առաջացնել։
Արարատյան՝ Ղարաբաղ՝ ՆՆ Բալու՝ Վխտալ, զեռալ։ Մարդիկ եկեղեցում խլխլում են։ (Ձեռագիր)
Սեբաստիա՝ Քրքջալ, ծիծաղել։

դանդաղ, թույլ ու ոչ ախորժալից ծամելով ուտել ◆ Հիվանդ եզը հազիվ խլխլում է խոտը։
արագորեն ու պարբերաբար ուռչել ու նստել

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։