խլմաշ
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [χlmɑʃ]
վանկեր՝ խ(ը)լ•մաշ
- կիսարթուն դրության մեջ, ոչ քուն, ոչ արթուն
Արտահայտություններ խմբագրել
- Խլմաշ էղնել, Կիսարթուն լինել ◆ Աղջիկ միամտավ ու խլմաշ էղավ։ (Էմինյան ազգագրական ժողովածու)
Աղբյուրներ խմբագրել
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։