խղճահարություն
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [χʁt͡ʃɑhɑɾutʰˈjun]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ խ(ը)ղ•ճա•հա•րութ•յուն
Ստուգաբանություն խմբագրել
Գոյական
- խղճի՝ գթալու զգացում ◆ Ամոթի և խղճահարության մեջ տվայտվում է սիրտս։ (Ավետիք Իսահակյան) ◆ Բարկությունը անցավ, փոխվեց գութի ու խղճահարության։ Հովհաննես Թումանյան
- խղճի խայթի զգացում ◆ Թուրվանտա Քորոյի մեջ ծնունդ առավ խոր խղճահարություն դեպի մի անմեղ, հավատարիմ… այս աղջիկը։ (Վահան Թոթովենց)
Հոմանիշներ խմբագրել
- խղճմտություն, խղճմտանք, կարեկցություն, կարեկցանք, գութ, արգահատություն, արգահատանք, գթաշարժություն
Արտահայտություններ խմբագրել
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։