խղճուկ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [χʁt͡ʃuk]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ խ(ը)ղ•ճուկ
Ստուգաբանություն խմբագրել
Ածական
- անբարենպաստ՝ անբարեկարգ՝ աննախանձելի վիճակում գտնվող ◆ Եվ դու տեսե՞լ ես ննրա գանձն անգին՝ հարավի Դուստրը, խղճուկ արարած։ Հովհաննես Թումանյան ◆ Օ՜, դու պատահմամբ սերտած մտքերի մի խղճուկ դերի։ Եղիշե Չարենց
- թշվառ, խեղճ, ողորմելի ◆ Սկսեց դուրս տանել նրա խղճուկ իրերը։ (Գարեգին Սևունց)
- աղքատիկ, ոչ ճոխ, ոչ փարթամ, ոչ հարուստ ◆ Ինչպիսի խղճուկ, հետամնաց երկրի տեր ու տիրական է ինքը իրերը։ (Գարեգին Սևունց) ◆ Այնտեղ աճել էին մի քանի խղճուկ թփեր։
Հոմանիշներ խմբագրել
- խեղճ, խղճիկ, ողորմելի, խղճալի, թշվառ, թշվառական, հեգ, անօգ, անօգնական, (փխբ․)՝ քնձռոտ, լղարիկ, լղարուկ, լղրճուկ, խեղճ ու կրակ, թրջված հավ (հավուկ) (փխբ․)
- տե՛ս չնչին
Արտահայտություններ խմբագրել
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։