Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ խ(ը)ճ•ուճ 

Ստուգաբանություն

խմբագրել
  1. ԽՃՈՒՃ¹, Երևան՝ Ղարաբաղ՝ նույնն է՝ ԽՈՒՃՈՒՃ։
  2. Թբիլիսի՝ խճճված թել՝ կծիկ՝ մազափունջ։
  3. ԽՃՈՒՃ², գ Կճուճ, երկունկանի կավե փոքր աման։

Գոյական

  1. մազերի՝ թելերի և նման բաների խճճվածք, թնջուկ ◆ Խճուճը հանող, ձևող-կարող, հուցող, թխող։ Հովհաննես Թումանյան
  2. (փխբ․)բարդ իրադրություն, դժվար լուծելի վիճակ ◆ Դիվանագիտական խճուճ հարաբերություններ։ (Վահան Տերյան)

Ածական

  1. խճճված, խառնակ, խճողված
  2. տե՛ս խուճուճ

Հոմանիշներ

խմբագրել
  1. տե՛ս խառնակ

Արտահայտություններ

խմբագրել
  • Խճուճը հիդ գալ, Թ 1․ Խճճված թելը՝ կծիկը բացվել։
  1. փխ Բախտավորվել, երջանկանալ։ ◆ Աստուձ օղորմի անիշատակ Մանիշակի հոքուն, նրա խճուճն էնդի հիդ գա, իմն է՝ էստի։ (Գրիգոր Տեր-Ալեքսանդրյան)
  • Խճուճը հիդ տալ, Թ խճճված կծիկը՝ թելը բացել։ ◆ Պառավ կնիկը տախտի վրա նստած խճուճ է հիդ տալի։ (Գրիգոր Տեր-Ալեքսանդրյան)
  • Խճուճը հանիլ, նույնն է՝ * Խճուճը հիդ տալ։ ◆ Մե կնիկարմատ է ըլում․․․ ◆ մե օրումը հա՛մ խճճող, հա՛մ խճուճը հանող։ (Գրիգոր Տեր-Ալեքսանդրյան)

Թարգմանություններ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել