խմուգ
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [χmuɡ]
վանկեր՝ խ(ը)•մուգ
- Պարտիզակ, Սեբաստիա, Սվեդիա՝ մեկի խմաց բաժակի մնացորդը` ավելցուկ ◆ Խմուկը ինծ՞ի կուտաս, խմուկը թափե։ (Հրաչյա Աճառյան)
- Վան, Մուշ, Համշեն՝ խմած, հարբած ◆ Այս մարդը խմուկ է։ (Հրաչյա Աճառյան) ◆ Անու մաշտը խմուգ ա։ (Ձեռագիր)
Արտահայտություններ խմբագրել
Աղբյուրներ խմբագրել
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։