խնամախոսություն
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [χnɑmɑχɔsutʰˈjun]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ խնամախօսութիւն
վանկեր՝ խնա•մա•խո•սութ•յուն
Ստուգաբանություն
խմբագրելԳոյական
- խնամախոսելու արարողությունը, հարսնախոսություն ◆ Ահա մեզ (թագավորը) ուղարկել է քեզ մոտ խնամախոսության։ (Ղազարոս Աղայան) ◆ Ինքը մենակ խնամախոսության է գնացել։ (Գարեգին Սևունց)
- խնամախոս լինելը
Հոմանիշներ
խմբագրել- խնամախոս, նշանախոսություն, հարսնախոսություն, առնախոսություն (հնց․)
Արտահայտություններ
խմբագրելԲաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ | |
|
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։