Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ խըն•դա•դեմ

Ստուգաբանություն

խնդուն և ուրախ դեմք ունեցող, խնդուն դեմքով՝ տեսքով ◆ Խնդադեմ մի մարդ էր կանգնած դիմացներս։ ◆ Որ քեզ միշտ սիրով նայե խնդադեմ։ Հովհաննես Հովհաննիսյան ◆ Կելնե խնդադեմ արեգը գարնան ոսկի ժպիտով։ Հովհաննես Հովհաննիսյան

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։